رد تجرد نفس توسط شیخ طوسی
شیخ طوسی رضوان الله علیه در تفسیر آیات ۱۲-۱۵ سوره مومنون می‌نویسد:
وفی الآیة دلالة على أن الانسان هو هذا الجسم المشاهد، لانه المخلوق من نطفة، والمستخرج من سلالة، دون ما یذهب الیه قوم: من انه الجوهر البسیط، او شئ لایصح علیه النركیب والانقسام، على ما یذهب الیه معمر وغیره.
این آیه دلالت دارد که انسان همین جسم مشهود است؛ زیرا همان از نطفه آفریده شده و از سلاله بیرون کشیده شده است؛ نه دیدگاهی که نفس را جوهری بسیط می‌دا
یا ایها الذین آمنوا اتقوالله و ابتغوا الیه الوسیله..... مائده/35
ای کسانی که ایمان آوردید، تقوای الهی پیشه کنید
و بسوی او وسیله بجویید...
بهترین وسیله ای که بشود با آن به سمت و سوی خالق حرکت کرد چیست؟
متوسل به انسانی دیگر؟
بدور از عقل است که همو همچون ما محتاج وسیله ایست برای حرکت خویش الی الحق..
حتی آنان که مدعی اند خود وسیله اند که می توانند دیگران را به سمت و سوی حق رهنمون کرده و به مقصد برسانند نیز محتاج وسیله ای برای حرکت خویش هستند..
قطعا
فرار عمر از جنگ احد و عتاب و هجوم شدید امیر المومنین علیه السلام بر فراریان از جنگ
علی بن ابراهیم قمی قدس الله روحه الشریف عالم و مفسر بزرگ شیعه می‌نویسد:
وروی عن ابی واثلة شقیق بن سلمة قال كنت اماشى عمر بن الخطّاب اذ سمعت منه همهمة، فقلت له مه، ماذا یا عمر؟ قال ویحك أما ترى الهزیر القضم ابن القضم، والضارب بالبهم، الشدید علی من طغى وبغى، بالسیفین والرایة، فالتفت فاذا هو علی بن ابی طالب، فقلت له یاهذا هو علی بن ابی طالب، فقال ادن منی احدثك عن
امیر المومنین علیه السلام و ندای لا سیف الا ذو الفقار ولا فتى الا على
علی بن ابراهیم قمی قدس الله روحه الشریف عالم و مفسر بزرگ شیعه می‌نویسد:
ولم یبق مع رسول الله صلى الله علیه وآله إلا ابودجانة الانصاری، وسماك بن خرشة وامیر المؤمنین علیه السلام، فكلما حملت طائفة على رسول الله صلى الله علیه وآله
استقبلهم امیر المؤمنین فیدفعهم عن رسول الله ویقتلهم حتى انقطع سیفه، وبقیت مع رسول الله صلى الله علیه وآله نسیبة بنت كعب المازنیة، وكانت تخرج مع
براى استجابت دعا نیز باید شرایطى را
مهیا نمود و موانعى را برطرف ساخت. در ذیل به برخى از شرایط و موانع اشاره مىشود:
الف) شرایط استجابت دعا
1-ارتباط مداوم با خدا در
هر حال:
خداوند به پیامبرش دستور می دهد که
«نفس خویش را در کمال شکیبایى در هر بامداد و شامگاه به دعا کردن و جلب خشنودى خدا
وادار کن».(1)
قرآن کسانى را که فقط در هنگام
گرفتارى و مشکلات دعا می کنند، مورد نکوهش قرار داده است: «وقتى به انسان گرفتارى
و غمى روى می آورد، ما را در هر حال (
درباره این سایت